Skład Solny –
25 lat oddolnej kultury!
Kiedy w 1998 roku pierwsi artyści pojawili się w Składzie Solnym, był to budynek zaniedbany, pozbawiony udogodnień, miejska ruina. Nikomu niepotrzebny właściwie wypadł poza ekonomiczny obieg miasta i właśnie dlatego stał się idealnym miejscem dla artystów odmawiających poddania się regułom miejskiej produkcji i konsumpcji. Z upływem czasu i pojawianiem się kolejnych lokatorów Składu, malarzy, rzeźbiarzy, fotografików, scenografów, muzyków wytworzyła się między nimi nieformalna więź. Rosło poczucie identyfikacji z pozbawioną jakiegokolwiek blichtru przestrzenią, w której pracowali, wspólnie organizowali wydarzenia artystyczne, spędzali razem czas. Dzisiaj prawie ćwierć wieku później Skład Solny z „komórek do wynajęcia” zmienił się w nieformalny kolektyw, którego działania odzwierciedlają głębokie poczucie potrzeby autentyzmu, ekspresji, indywidualizmu, ale też zaangażowania społecznego.
Skład Solny to miejski zabytek z XVIII w. Tu od lat 90′ mieszczą się pracownie krakowskich artystów.
W Składzie Solnym działa aktywnie 26 artystów i artystek, 5 organizacji pozarządowych, 9 zespołów muzycznych, 2 galerie sztuki, klub muzyczny, studio nagrań pracownia lutnicza oraz stocznia.
Outpost
Szkoła muzyczna
Oddolna inicjatywa łącząca mieszkańców Krakowa
Zupa dla Ukrainy – Fundacja Kalina
Organizacja pozarządowa
Organizacja pozarządowa
Malarz
Organizacja pozarządowa
Scenograf, muzyk i malarz
Artystka wizualna
Aktywista i szkutnik
Artystka wizualna
G. Gaya Barcikowska
Artystka wizualna
Ciemnia fotograficzna
Skład Solny w kontekście dzielnicy Podgórze
Na przełomie pierwszych dwóch dekad bieżącego stulecia w samym Urzędzie Miasta i w kręgach bliskich obecnej władzy pojawiały się różne pomysły na rewitalizację prawego brzegu Wisły. Jeden z nich przewidywał powstanie na Zabłociu dzielnicy kreatywnej, „miasta sztuki”, okalającej Muzeum Sztuki Współczesnej jako jej umowne serce. Co ciekawe, sama dyrektorka MOCAK-u Maria Anna Potocka opowiadała się wówczas publicznie za takim kierunkiem rozwoju dzielnicy. Dla przykładu, w 2010 roku w rozmowie z magazynem „Bryła” podzieliła się taką uwagą: „Wierzę, że MOCAK podziała na Zabłocie jak respirator. Głęboki oddech, tak potrzebny dla rozwoju dzielnicy, nie może oznaczać wyłącznie radosnego komercjalizmu, który zabije »romantyczny prowincjonalizm« miejsca”. W tym samym czasie spekulowano też o możliwości ulokowania na Zabłociu nowego gmachu Filharmonii Krakowskiej, a w debacie publicznej raz po raz pojawiały się głosy o konieczności ochrony okolicy przed zagrożeniami związanymi z postępem – włączając głosy z samego magistratu.
Chociaż wytyczne z zamówionego przez miasto Lokalnego Programu Rewitalizacji Zabłocia z 2008 roku nie uwzględniały przemiany dzielnicy w „miasto sztuki”, uchwalane przez Radę Miasta programy rozwoju turystyki w Krakowie oraz jego promocji zawierają ślady ambitnych wizji przemian na prawym brzegu Wisły. Jeszcze dziewięć lat temu, w Planie rozwoju turystyki w Krakowie na lata 2014–2020 proponowano przekształcenie Starego Podgórza wraz z Zabłociem w obszerną slow quarter, przewidując „skoncentrowanie działań na przeciwdziałaniu utraty lokalnego charakteru i tożsamości poprzez promocję i sprzedaż oferty małych (niszowych) form artystycznych, różnego rodzaju klubów hobbystycznych, dobrego jedzenia, ciekawej pod względem artystycznym, alternatywnej rozrywki itd.”
Fragment tekstu Arka Półtoraka dla magazynu “Szum”
Więcej o historii Składu przeczytacie TUTAJ.