Artyści:
Peter Bogatka, Jakub Borkowski, Anna Chmiel, Anna Dudek, Nina Dziwoki, Gaya Barcikowska, Bartłomiej Iskra, Maria Iwan, JadziaOne, Piotr Jakubowicz, Sylwia Jamróz, Cecylia Malik, Mateusz Jarecki, Marcin Kamiński, Stanisław Koba, Bartolomeo Koczenasz, Mieczysław Koncewicz, Urszula Krawczyńska, Joanna Lichwa, Adrianna Markowska, Gabriela Mazurkiewicz, Mateusz Mazurkiewicz, Paweł Mazurkiewicz, Mikołaj Rejs, Mateusz Rzepka, Łucja Solewska, Karol Śliwa, Zofia Tchórz, Danuta Turkiewicz, Maria Wasilewska, Agnieszka Wozowicz, Filip Wozowicz, Jakub Wozowicz, Zuzanna Wozowicz, Gabriela Woźniak.
Zespoły muzyczne:
Ars Latrans Orchestra, Clock Machine, ciiicho / LoftY, Kolektyw Outpost, Koko Die, Misz / Matuszewski, So Flow, Third Eye of the Poet, Ursyn syn niedźwiedzia
Organizacje, firmy i kolektywy:
Akcja Ratunkowa dla Krakowa, Centrum Sztuki Współczesnej Wiewiórka, Fundacja Kalina (Zupa dla Ukrainy), Fundacja Otwarty Plan, Galeria Skład Solny, GetADarkroom (ciemnia fotograficzna, studio), Kolektyw Siostry Rzeki, Młodzieżowy Strajk Klimatyczny (kolektyw), MuseLab (produkcja muzyczna), Outpost (szkoła produkcji muzycznej), Piotr Bryła (lutnik), Rock House, Stowarzyszenie Mosaic
11 artystek, 15 artystów, 2 galerie, 72 wystawy, 80 happeningów, 140 otwartych warsztatów dla Krakowian i Krakowianek, 150 wydawnictw muzycznych, 550 godzin jam session, 11 zespołów muzycznych, 102 uczniów szkoły muzycznej Outpost, 5 Wodnych Mas Krytycznych, 64 obiekty pływające, 400 tabliczek Sióstr Rzek, 10 projektów edukacji ekologicznej, 2000 laptopów dla Ukrainy, 200 tys. słoików zupy, 200 osób z Ukrainy codziennie otrzymujących wsparcie, kuchnia, grządki – 130 kg cukinii, 150 kg pomidorów, studio fotograficzne, ciemnia, 2 pracownie konserwatorsko – rzeźbiarskie, 2 scenografów, 40 dużych rzeźb i można by tak jeszcze długo wymieniać. Sam Peter Bogatka namalował 300 obrazów w pracowni w Składzie Solnym, którą wynajmuje od 25 lat. Najemcy Składu Solnego wpłacają do Miasta ponad 200 tys. zł rocznie.
Kiedy w 1998 roku pierwsi artyści pojawili się w Składzie Solnym, był to budynek zaniedbany, pozbawiony udogodnień, miejska ruina. Nikomu niepotrzebny właściwie wypadł poza ekonomiczny obieg miasta i właśnie dlatego stał się idealnym miejscem dla artystów odmawiających poddania się regułom miejskiej produkcji i konsumpcji. Z upływem czasu i pojawianiem się kolejnych lokatorów Składu, malarzy, rzeźbiarzy, fotografików, scenografów, muzyków wytworzyła się między nimi nieformalna więź. Rosło poczucie identyfikacji z pozbawioną jakiegokolwiek blichtru przestrzenią, w której pracowali, wspólnie organizowali wydarzenia artystyczne, spędzali razem czas. Dzisiaj prawie ćwierć wieku później Skład Solny z „komórek do wynajęcia” zmienił się w nieformalny kolektyw, którego działania odzwierciedlają głębokie poczucie potrzeby autentyzmu, ekspresji, indywidualizmu, ale też zaangażowania społecznego.
Anna Bas
Zabytek, w którym na przestrzeni jego 200-letniej historii funkcjonowały bardzo różne działalności, od składu soli przez stajnie, po koszary i bazar, w czasie kwarantanny pokazał swoje współczesne oblicze. Aktualnie w dawnym Składzie Solnym mieszczą się pracownie malarskie, rzeźbiarskie, konserwatorskie i muzyczne. Jest też studio nagrań, są organizacje pozarządowe oraz pracownia lutnicza, galeria Skład Solny i Zupa dla Ukrainy.
Kraków, po upadku „artystycznego Zabłocia”, gdzie w 2011 roku mieściło się kilkadziesiąt pracowni artystycznych i kilka nieinstytucjonalnych galerii, przez ostatnie lata wydawał się być miastem zupełnie pozbawionym miejsc, w których artyści byliby dla siebie sąsiadami.
Na skutek przemian na Starym Podgórzu i ciągnących się od kilkunastu lat planów inwestycyjnych miasta na terenie dawnego Składu Solnego, działalności wymagające pewnego zabezpieczenia i gwarancji lokum stopniowo zaczęły się wyprowadzać. Proces ten otworzył furtkę artystom, dla których w obecnych realiach tymczasowość przestrzeni jest niczym nowym i niestety powszechnie akceptowalnym. Dotarliśmy do momentu, w którym po 230 latach w budynku działają wyłącznie ludzie skupieni wokół kultury, sztuki i edukacji. Ich egzystencja w tym miejscu nie wybiega zbytnio w przyszłość, gdyż od 25 lat słyszy się, że następny rok ma być tym ostatnim.
Gdy w 2019 roku z budynku wyprowadziła się hurtownia papierosów, historia „starego bazaru” dobiegła końca. Sporych rozmiarów obskurny magazyn po hurtowniku został wystawiony na aukcji miejskich lokali użytkowych. Z uwagi na plany inwestycyjne miasta, potencjalny rok działalności wydał nam się wystarczający. Aukcję wygraliśmy nie licytując się z nikim.
Następnie, zainaugurowaliśmy działalność Wiewiórki wystawą „Sól Zabłocia”, będącą refleksją nad utraconą dzielnicą i rolą artystów w kreowaniu symbolicznego i ekonomicznego kapitału, który w przypadku Zabłocia okazał się gwoździem do ich trumny. Po artystach pozostały bowiem jedynie wspomnienia i farba na niektórych jeszcze nie zrównanych z ziemią murach i ogrodzeniach.
Jako grupa przyjaciół i bezdomna organizacja skupiona na sztuce i przyrodzie, wprowadziliśmy się z radością do dawnego Składu Solnego. Szczelny dach nad głową, centralne ogrzewanie, podwórko i artystyczne sąsiedztwo były tym, czego szukaliśmy. Budynek i jego otoczenie jawiły się jako miejsce ponure i zaniedbane, z czym gotowi byliśmy się zmierzyć. Po kilku miesiącach, gdy na części placu powstała Otwarta Stocznia ze swoimi kolorowymi pływadłami, a pozostałe dwa puste lokale wynajęli znajomi artyści, zrozumieliśmy, że znaleźliśmy się w miejscu wyjątkowym, gdzie pojęcie współpracy każdego dnia nabiera nowego sensu…
Bartolomeo Koczenasz
Historia
Skład Solny – XVIII-wieczny magazyn solny znajdujący się w Krakowie obok dawnego Portu Solnego przy ul. Na Zjeździe 8, w Podgórzu na Zabłociu.
Obiekt znajduje się na dawnym XIII-wiecznym, a zarazem najstarszym trakcie solnym z Wieliczki w kierunku południowym, wiodącym przez Nowy Targ i Czarny Dunajec. Pod koniec XVI wieku Wisłą spławiano około jednej trzeciej sprzedanej w Polsce soli, stąd położenie obiektu pod Krakowem było strategiczne. Budynek wzniesiono w 1787. Początkowo mieścił się tutaj skład kazimierski portu załadunkowego dla soli wielickiej. Następnie urządzono tutaj skład solny, a po jego likwidacji w drugiej połowie XIX wieku w obiekcie działały koszary wojskowe1.